Poslednji pozdrav našem dragom
VOJU
Hvala ti za svu ljubav, pažnju i dobrotu koju si nam pružio.
S ljubavlju i poštovanjem čuvaćemo uspomenu na tebe.
RATKO i VLATKO sa porodicama
poslato: 04.11.2024.
Poslednji pozdrav dragoj zaovi i tetki
DRAGICI
Porodica pok. VIDOJA NIKOLIĆA
poslato: 03.11.2024.
Poslednji pozdrav dragom prijatelju
DRAGANU
Dragi druže, neizmjerno nam je teško zbog tvog preranog odlaska. Ostaćeš u našim mislima i srcima nasmijan, kakav si uvijek i bio.
Počivaj u miru.
Od tvojih drugova: RADOJA, EDA i ĐORĐIJA
poslato: 03.11.2024.
Poslednji pozdrav dragoj tetki
DRAGICI
MARKO NIKOLIĆ sa porodicom
poslato: 02.11.2024.
Poslednji pozdrav sestri
DRAGICI
Počivaj u miru.
Brat MILORAD NIKOLIĆ
poslato: 02.11.2024.
Poslednji pozdrav sestri
DRAGICI
Otišla si tiho kao što si i živjela. Tvoja dobrota i dragi lik ostaće zauvijek u mom srcu. Hvala ti za sve i počivaj u miru, voljena sestro.
Sestra VERA VUJOVIĆ
poslato: 02.11.2024.
Poslednji pozdrav voljenoj sestri
DRAGICI
Počivaj u miru.
Brat SAVA NIKOLIĆ sa porodicom
poslato: 02.11.2024.
Poslednji pozdrav
VESELINKI-Cici Milorada NIKČEVIĆ
Porodica ASANOVSKI
poslato: 02.11.2024.
A Sulmona (Italia) 1. Novembre 2024.e morto nostro caro amico
STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ
(1948-2024.)
Lo ringraziamo per tutto quello che ha fatto per la terra ancestrale e per noi.
E arrivata la chiamata che aspettava. Ci a detto di non compatirlo, quando il fiore chiude i suoi petali, le api ritornano ai loro alveari, delle onde rimane la schiuma e dell'uomo un'ombra. Quando sotto la grande spada solare diventa macerie e rovi...
“Non piangere per me perché non sono morto. Perché io sono il vento che scuote la possente quercia. Sono la dolce pioggia che cade sul tuo volto. Io sono il fiore primaverile che emerge dalla terra nera. Sono la risata ridacchiante del ruscello di montagna che porta il respiro del mare.
Sono il riflesso nella goccia d'acqua e il suono del silenzio Perciò non piangere per me non sono morto e sarò sempre qui.”
Al nome di tutti coloro che lo amano dal Montenegro
Đido Markuš
poslato: 02.11.2024.
U Sulmoni (Italija) 1. novembar 2024. umro je naš dragi prijatelj
STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ
(1948‐2024)
Hvala mu za sve što je uradio za zemlju svojih predaka i nas.
Poziv koji je čekao, stigao je. Rekao je da ga ne žalimo kada cvijet zatvori latice, pčele se
vrate u košnice, od talasa ostane pjena i od čovjeka sjena. Kada ispod velikog sunčanog
mača postane krš i drača...
"Ne plači za mnom jer nisam mrtav. Jer ja sam vjetar što trese moćni hrast. Ja sam blaga
kiša što pada ti na lice. Proljećni sam cvijet što izbija iz zemlje crne. Ja sam kikotavi smijeh
planinskog potoka što moru nosi izvora dah. Ja sam odsjaj u kapi vode i tišine zvuk.
Zato, ne plači za mnom jer nisam umro i uvijek ću biti tu."
U ime svih koji ga vole iz Crne Gore.
ĐIDO MARKUŠ
poslato: 02.11.2024.
Loading new posts...
No more posts