Poslednje sačuvane čitulje
PREDAJTE ČITULJE DIREKTNO U POSLOVNICI UMRLI.ME

Crnogorskih serdara bb, zgrada Ljubović Hill Homes, Podgorica
ponedjeljak - subota
7:00 - 21:00
prethodni period

A Sulmona (Italia) 1. Novembre 2024.e morto nostro caro amico

STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ
STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ

(1948-2024.)

Lo ringraziamo per tutto quello che ha fatto per la terra ancestrale e per noi.
E arrivata la chiamata che aspettava. Ci a detto di non compatirlo, quando il fiore chiude i suoi petali, le api ritornano ai loro alveari, delle onde rimane la schiuma e dell'uomo un'ombra. Quando sotto la grande spada solare diventa macerie e rovi... 

“Non piangere per me perché non sono morto. Perché io sono il vento che scuote la possente quercia. Sono la dolce pioggia che cade sul tuo volto. Io sono il fiore primaverile che emerge dalla terra nera. Sono la risata ridacchiante del ruscello di montagna che porta il respiro del mare.

Sono il riflesso nella goccia d'acqua e il suono del silenzio Perciò non piangere per me non sono morto e sarò sempre qui.”

Al nome di tutti coloro che lo amano dal Montenegro
Đido Markuš

poslato: 02.11.2024.

U Sulmoni (Italija) 1. novembar 2024. umro je naš dragi prijatelj

STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ
STEFANO ERKOLE VLAHOVIĆ

(1948‐2024)

Hvala mu za sve što je uradio za zemlju svojih predaka i nas.

Poziv koji je čekao, stigao je. Rekao je da ga ne žalimo kada cvijet zatvori latice, pčele se vrate u košnice, od talasa ostane pjena i od čovjeka sjena. Kada ispod velikog sunčanog mača postane krš i drača...

"Ne plači za mnom jer nisam mrtav. Jer ja sam vjetar što trese moćni hrast. Ja sam blaga kiša što pada ti na lice. Proljećni sam cvijet što izbija iz zemlje crne. Ja sam kikotavi smijeh planinskog potoka što moru nosi izvora dah. Ja sam odsjaj u kapi vode i tišine zvuk. Zato, ne plači za mnom jer nisam umro i uvijek ću biti tu."

U ime svih koji ga vole iz Crne Gore.
ĐIDO MARKUŠ

poslato: 02.11.2024.

 Draga Milović
DRAGA

Draga tetka, još uvek pamtim prut koji si ubrala iza kuće a kojim me nikad nisi udarila, ali taj prut me je čuvao do ovih dana kada sam postao čovek.
Sećam se svakog tvoga dočeka kada si me pitala zašto sam ti tetka a nisi teja.
Tvoja ljubav je bila iskrena, jednostavna "ja sam još uvek bezobrazniji no što sam težak". Još uvek volim meku koru tvoga hleba, to mi je nešto bilo najlepše. Vaša kuća mi je bila priprema za Banjane.
Obećavam ti da ću biti bolji. Volim svaku uspomenu na tatu, strika i tebe. Vi ste sada zajedno. Kaži im da ih puno volim.

Bratanac DARJAN KOMNENOVIĆ sa porodicom

poslato: 01.11.2024.

Loading new posts...
No more posts
Send this to a friend